Titel: Het echec van een eerzuchtige employé
Datum: 18 oktober 2007

In de mêlee van kongsi’s en overnameperikelen binnen de Europese energiewereld, besloten twee energieondernemingen in de Lage Landen te exploreren of een gezamenlijke toekomst illusoir of reëel zou zijn. Het was geen coup de foudre, die hen in elkaars armen dreef, doch een reciproque belang.

Tijdens een gezamenlijke retraite van de CEO’s werd allereerst gehockeyd en, na een fijn glas martini, gebarbecued. In een tête-à-tête werden vervolgens de wederzijdse belangen gepeild. Men nam elkaar au sérieux bij deze oriënterende verkenning. Ondertussen werd er via sms’jes ruggespraak gevoerd met de achterban. Toch bleek het fusioneren geen sinecure; het draaide gaandeweg uit op een sisyfusarbeid die in handen van een derde werd gelegd.

Onderhandelaar Noël van Voorthuizen was een gewezen pro-Deoadvocaat voor wie de opdracht zeker geen hobby’tje was. Hij had als getroebleerd ivf-kind een ambitie om tot de fine fleur van de Noordwest-Europese bedrijvendokters te behoren. Op school was zijn Cito-toets superbe en zijn IQ-test gaf dan ook aan dat hij beslist geen jandoedel was. De CEO’s droegen hem voor als bruggenbouwer, waarop tweederdemeerderheid van hun staven positief reageerde.

Van Voorthuizen - een pietje-precies - begon apetrots aan wat een debacle zou blijken te worden. Hij downloadde een facsimileetje met een blauwdruk voor de tracékeuze en promootte uitentreuren een joint venture van beide ondernemingen. Maar daarvoor waren de RvB’s niet geporteerd.

Zo pruttelde het proces maanden au bain-marie, tot Van Voorthuizen besloot tot een ultieme resuscitatiepoging. Maar daarmee ontketende hij een brouille met beide opdrachtgevers en zo kon hij als een donquichot in zijn Armani onverrichter zake vertrekken.

Voor onze held kwam de oeuvreprijs voor megafusies niet in Frage; hem restte slechts een requiem. Het achtuurjournaal sprak van een 0-0-gelijkspel en gaf een quote van de minister-president, die de hele aanpak ‘quatsch’ zei te vinden. Het zwartepieten kon beginnen maar Van Voorthuizen poetste de plaat en stuurde slechts de factuur met een reçuutje.

Van Voorthuizen - door het journaille als klerelijer gekenschetst - stortte zich voorgoed op de rhythm-and-bluesmuziek en het kweken van aloë’s en lobbyt heden ten dage voor een entrepreneur in apennootjes.